5

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพวกเราหลาย ๆ คนเติบโตมากับภาพยนตร์การ์ตูนจากค่าย “ดิสนีย์” ซึ่งไม่ว่าเด็กหญิงเด็กชายต่างก็น่าจะเคยรับชมหรือเพียงแค่เห็นผ่าน ๆ ตามาบ้าง แต่เล็กจนโต จนมีลูก ก็ยังยืนดีให้ลูกรับชมภาพยนตร์อนิเมชันจากค่ายดิสนีย์อยู่เสมอ เพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหม่ หรือเรื่องเก่า ต่างก็คงความสนุกไว้ได้ครบถ้วนแบบที่ดูได้ทุกเพศทุกวัย จุดเด่นของดิสนีย์คือรอยยิ้ม และอีกสิ่งที่ขาดไม่ได้ คือเสียงเพลง และหลาย ๆ {...}

คงไม่มีใครที่ไม่เคยดูซีรีส์เกาหลีชนิดหามรุ่งหามค่ำ เพราะเนื้อเรื่องที่เข้มข้นดูแล้วไม่สามารถหยุดได้ มอมเมาเราให้โงหัวไม่ขึ้นด้วยการส่งพระเอกหล่อ ๆ มาอยู่หน้าจอให้ใจละลาย ตบท้ายด้วยเพลงเพราะ ๆ ที่ฟังครั้งแรกก็เฉย ๆ อยู่หรอก แต่โดนกล่อมไปทั้งเรื่องจู่ ๆ มันมีเสน่ห์ขึ้นมาซะงั้น ถ้าสามองค์ประกอบนี้ไม่ครบคงเรียกไม่ได้ว่าเป็น “ซีรีส์แห่งแดนกิมจิ”  แน่นอน สไตล์เพลงช้ำ ๆ {...}

เพลงเก่าหรือใหม่ไม่สำคัญเท่ากับว่ามันโดนใจคนฟังหรือเปล่า และไม่สำคัญด้วยว่าจะโดนใจกี่สิบล้านคน เพียงแค่มีคน ๆ เดียวที่เห็นคุณค่าของมัน บทเพลงนั้นก็ได้ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างไม่มีที่ติแล้ว เช่นกันกับการบรรจุความรู้สึกและความทรงจำที่อัดแน่นเข้าไป ในบริบทที่แตกต่างกัน ขณะที่บางคนฟังเพลงนี้ตอนกินข้าวกับคนที่แอบชอบ หรือบางคนอาจเพิ่งฟังหลังจากฟังผลสอบ ความแปรปรวนในอารมณ์นั้นเองทำให้เพลงที่เราได้ยินไม่เหมือนกัน และเพลงเก่า ๆ ที่ถูกนำมากรอเทปเปิดใหม่อีกครั้งใน Hospital Playlist จึงน่าจะให้คำจำกัดความในนิยามที่ใกล้เคียงกันกับที่เราเกริ่นไว้ข้างต้น บทเพลงในอดีต {...}