10

เชื่อว่าเด็กรุ่นใหม่หลายคนคงสงสัยถึงยุคสมัยที่ถูกกล่าวถึงกันบ่อยๆ อย่างยุค 90’s ว่ามีอะไรในยุคนั้นทำไมบรรดาพ่อแม่หรือสังคมถึงสนใจกันนัก? ยุค 90’s คือยุคสมัยเปลี่ยนผ่านอันสำคัญของประวัติศาสตร์โลกก่อนก้าวเข้าสู่ความทันสมัยในยุคสองพัน หลายๆอย่างในยุค 90’s ยังไม่ก้าวหน้านักทั้งเทคโนโลยี ความรู้และวิถีชีวิตของผู้คน เป็นรอยต่อสำคัญที่มาบรรจบกันระหว่างความเชื่อและวิทยาศาสตร์กล่าวคือผู้คนยังมีฝันสดใสในด้านอวกาศในขณะเดียวกันก็ยังเชื่อสิ่งลี้ลับด้วย เรียกว่าเป็นยุคอนาล็อกที่มีกลิ่นอายดิจิตอลบ้างแล้ว ในแง่ของความบันเทิงอย่างดนตรีนั้นยุคดังกล่าวยังมีกลิ่นอายของดนตรียุคก่อนหน้าอย่าง 20’s-80’s ในขณะเดียวกันก็มีการผสานดนตรีสมัยใหม่เข้าไปด้วยซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้คือความเป็นตัวตนอย่างที่ยุคสมัยอื่นๆ ไม่มี {...}

เพลงเก่าหรือใหม่ไม่สำคัญเท่ากับว่ามันโดนใจคนฟังหรือเปล่า และไม่สำคัญด้วยว่าจะโดนใจกี่สิบล้านคน เพียงแค่มีคน ๆ เดียวที่เห็นคุณค่าของมัน บทเพลงนั้นก็ได้ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างไม่มีที่ติแล้ว เช่นกันกับการบรรจุความรู้สึกและความทรงจำที่อัดแน่นเข้าไป ในบริบทที่แตกต่างกัน ขณะที่บางคนฟังเพลงนี้ตอนกินข้าวกับคนที่แอบชอบ หรือบางคนอาจเพิ่งฟังหลังจากฟังผลสอบ ความแปรปรวนในอารมณ์นั้นเองทำให้เพลงที่เราได้ยินไม่เหมือนกัน และเพลงเก่า ๆ ที่ถูกนำมากรอเทปเปิดใหม่อีกครั้งใน Hospital Playlist จึงน่าจะให้คำจำกัดความในนิยามที่ใกล้เคียงกันกับที่เราเกริ่นไว้ข้างต้น บทเพลงในอดีต {...}

ถ้าพูดถึงอินโดนีเซียประเทศร่วมภูมิภาคของเราหลายคนคงนึกถึงดินแดนที่วัฒนธรรมโดดเด่น ฟุตบอลทีมชาติที่ห้ำหั่นกับทีมชาติไทยมาตลอด ประเทศที่อุดมไปด้วยหมู่เกาะและธรรมชาติที่สวยงามหรือแม้แต่คอการเมืองที่นึกภาพประเทศซึ่งถูกนักการเมืองทำร้ายอย่างแสนสาหัส ไม่ว่าภาพที่หลายคนนึกออกจะเป็นเช่นไรแต่เรื่องลึกๆ ที่หลายคนอาจไม่ทราบมาก่อนเกี่ยวกับดินแดนอิเหนาคือวงดนตรีสากลระดับโลกนิยมจัดคอนเสิร์ตบนแผ่นดินนี้ไม่แพ้ประเทศใหญ่ๆ ของโลกเลยทีเดียว อินโดนีเซียจัดอยู่ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนา ประชากรส่วนใหญ่ค่อนข้างยากจน อุตสาหกรรมหลักของประเทศคือการผลิตยาสูบและการท่องเที่ยวด้วยคุณสมบัติเหล่านี้ถ้าจะบอกว่าหากนำคอนเสิร์ตจากวงดนตรีระดับโลกไปจัดที่นั่นและการันตีว่าบัตรขายหมดแน่นอนหลายคนอาจจะไม่เชื่อแต่นี่คือเรื่องจริง อินโดนีเซียคือประเทศที่วงดนตรีต่างชาตินิยมเปิดคอนเสิร์ตไม่ว่าจะเป็นวงดังระดับโลกหรือวงหน้าใหม่ที่เพิ่งสั่งสมชื่อเสียงก็ล้วนแล้วแต่การันตีได้ว่าประสบความสำเร็จในด้านยอดจำหน่ายตั๋วอย่างแน่นอน ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะในสังคมของอินโดฯไม่เหมือนประเทศอื่น ความนิยมหรือป็อปคัลท์เจอร์ของยุคสมัยอย่างดนตรี แฟชั่น และสื่อบันเทิงแทบทุกแขนงสามารถกำหนดไดเร็คชั่นได้โดยกลุ่มคนไม่กี่กลุ่มจากนั้นความนิยมเหล่านี้จะแพร่หลายออกไปทั่วทั้งประเทศยกตัวอย่างเช่นหากนิตยสาร เซเล็บหรือนักแสดงออกมาแนะนำคอนเสิร์ตของศิลปินสักคนวัยรุ่นที่ค่อนข้างมีฐานะก็จะแห่กันไปดูเพราะอยากกระทบไหล่ดาราและอยากรู้สึกว่าอยู่ในระดับเดียวกับคนมีชื่อเสียง ในขณะที่วัยรุ่นทั่วไปในอินโดฯก็จะตามกระแสนิยมของบรรดาวัยรุ่นฐานะดีอีกที การส่งต่อความนิยมไปเป็นทอดๆ นี้ทำให้ศิลปินมั่นใจได้ว่าหากซื้อพื้นที่สื่อได้ความสำเร็จไม่หนีไปไหนอย่างแน่นอน {...}